Wielka ucieczka - A Way Out

Jakiś czas temu szukaliśmy gry w którą mogą grać dwie osoby jednocześnie. Nasz wybór padł na A Way Out - tegoroczną produkcję Hazelight Studios. Jest to gra nastawiona tylko i wyłącznie na zabawę dla dwóch graczy - nie ma opcji by grać pojedyńczo. Jednak z drugiej strony - tytułów dla jednej osoby jest multum, a ciekawych gier na dwóch nie znam zbyt wiele.

A Way Out opowiada historię Vincenta i Leo, dwójki skazańców, którzy chcą - a jakże! - uciec z więzienia. Początkowo wydawać by się mogło, że łączy ich tylko ten cel - jednak okazuje się, że obaj chcą zemścić się na jednej i tej samej osobie - Harveyu. Wspólna ucieczka, unikanie pościgów i niesamowite przygody powodują, że stają się przyjaciółmi. 

Na początku, zanim zaczniesz rozgrywkę, wybierasz sobie postać. Do wyboru są dwie - Vincent i Leo. Obie postacie różnią się od siebie osobowościami: Leo to cwaniak i narwaniec, nie stroniący od bójek. Vincent zaś jest spokojniejszy, nie pcha się do walki, jednak w sytuacji kryzysowej potrafi być niebezpieczny. Ta różnica w charakterach obu postaci była bardzo widoczna i bardzo mi się to podobało. 

Gra jest mocno nastawiona na współpracę - wiele zadań trzeba wykonywać wspólnie. Mamy tu sporo zadań kiedy np. jedna postać musi kogoś zagadać, aby druga mogła coś niepostrzeżenie ukraść. Kiedy Vincent i Leo muszą się rozdzielić, ekran jest podzielony na pół. Często się zdarzało, że np. po stronie Vincenta wyświetlał się filmik, a osoba grająca jako Leo mogła nadal się poruszać. Przy okazji zwiedzania niektórych lokacji możecie natrafić na gry - rzutki, czy też rzucanie podkowami do celu. Jest to fajne wytchnienie od uciekania przed pościgiem :)

Jednak zdarzają się sytuacje kiedy ekran nie jest podzielony, a gra się tak jakby "po kolei". Na przykład przy ucieczce ze szpitala - obaj mężczyźni się rozdzielają. Vincent ucieka przez dach, a Leo kluczy po szpitalnych korytarzach. Wtedy gramy na przemian. Jest to jedna z sytuacji, kiedy uwidaczniają się różnice między postaciami: ucieczka Vincenta jest spokojniejsza, bardziej nastawiona na to by się ukryć i przemknąć gdzieś dyskretnie, zaś Leo pędzi jak szalony, wpadając na ludzi i tłukąc kilka pysków. Ta misja bardzo ciekawa i dynamiczna, niczym prawdziwa ucieczka.

Sterowanie jest bardzo proste. Prawdę mówiąc nawet nie trzeba zapamiętywać jaki przycisk do czego służy - w odpowiednich momentach na ekranie pokazują się przypomnienia. W wielu momentach trzeba szybko naciskać klawisz X, aby coś zrobić. Często też trzeba naciskać klawisze równocześnie.

Kiedyś bardzo lubiłam oglądać filmy, których akcja dzieje się w więzieniu. I przyznam, że grając w A Way Out czułam się jakbym była wewnątrz takiego filmu. Wszystko jest bardzo realistyczne, dopracowane w najmniejszych szczegółach. Jest nawet bójka na stołówce, jak to w więzieniu ;)

Więźniowie także pracują, nie inaczej jest z Vincentem i Leo. Wykonujemy pracę na dachu, w pralni i na stolarni, a z każdym tym miejsc związane jest jakieś zadanie. Tutaj dodam, że stolarnia sprawiła najwięcej frajdy mojemu Mężowi - który z wykształcenia i zawodu jest stolarzem z wieloletnim doświadczeniem. W dodatku on kocha swoją pracę i naprawdę, nie przesadzam kiedy to piszę - nieraz mu tego podejścia do pracy zazdroszczę, ale to temat na inny wpis.

W każdym razie, kiedy Mąż zobaczył jakie mają tam maszyny, to dosłownie zwariował i zamiast wykonywać zadania, chodził i się nimi bawił :) Potwierdził też, że maszyny są zrobione bardzo realistycznie i wyglądają jak prawdziwe.

Każda z postaci ma swoją historię i łatwo można je polubić. Ucieczka z więzienia jest zaplanowana w najdrobniejszych szczegółach, a postacie uzupełniają się wzajemnie.

Niestety, gra ma też wady. Pierwsza - jest za krótka! Kiedy usiedliśmy w sobotni wieczór do grania, samej rozrywki mieliśmy może 

piętnaście minut, a reszta to same filmiki.  Wczęściej mieliśmy dwa posiedzenia z grą. Gdybyśmy nie mieli pracy, dzieci i innych tego typu przyziemnych obowiązków, przeszlibyśmy całość w jeden dzień.
No i nie podobało mi się też zakończenie.

(UWAGA SPOILER!)

Zakończenia są dwa i oba są niestety bardzo smutne. Okazuje się, że Vincent tak naprawdę jest podstawionym policjantem, a cała ucieczka była po to, by dostać się do Harveya. Potem niestety - jedna z głównych postaci musi zginąć. U nas śmierć poniósł Leo, a ja przez to czułam się straszliwie podle - zwłaszcza przy scenie kiedy Vincent poszedł poinformować rodzinę Leo o jego śmierci. W zakonczeniu numer dwa ginie Vincent.
Uważam, że w tej grze przydałoby się jeszcze jedno zakończenie - Vincent pozwala Leo uciec. Niestety, tworcy o tym nie pomyśleli.
(KONIEC SPOILERA!)

Podsumowując A Way Out to porządna gra, zapewniająca zabawę dla dwóch osób. W niektórych momentach myślałam, że umrę ze śmiechu :) Gra jest realistyczna, ciekawa i zapewnia kilka godzin rozrywki. Wystarczą dwa pady, dobry kompan i można się bawić. Jeśli lubicie gry przygodowe z dobrą historią, nie przeszkadza wam, że gra jest krótka i - przede wszystkim - macie z kim grać, polecam gorąco.