Dariusz Domagalski - Vlad Dracula

O Vladzie Draculi słyszał chyba każdy. Większość kojarzy go z wampirem, co wcale mnie nie dziwi. Dzięki powieści Brama Stokera, a następnie licznym filmom, wielu ludzi kiedy słyszy to imię, ma przed oczami postać krwiopijcy z długimi kłami. Ja też, przyznaję bez bicia.

Vlad Dracula istniał naprawdę i nie był wampirem. Rządził na Wołowszczyźnie, a jego okrucieństwo na stałe zapisało się w annałach historii. I o takim Draculi pisze Dariusz Domagalski.

Janos Lechoczky, kapitan Czarnych Legionów dostaje od króla bardzo ważną misję - ma ruszyć na Wołowszczyznę i obserwować tamtejszego hospodara Vlada Dracule. Ma ocenić czy jest on godny tego, by poprowadzić krucjatę przeciwko Imperium Osmańskiemu. Wokół hospodara krąży wiele straszliwych opowieści, co bardzo intryguje Janosa. Wreszcie kapitan poznaje Draculę. Razem walczą z wojskami sułtana, a Janos widzi, że opowieści o brutalności hospodara nie są przesadzone.

Nigdy nie byłam orłem z historii i raczej nigdy już nie będę. Nigdy też nie lubiłam powieści historycznych. Jednak książka Dariusza Domagalskiego wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony. Dawno nie czytałam czegoś gdzie ciągle jest akcja! Tutaj cały czas się coś dzieje i nie nudziłam się ani razu. Bitwy, pojedynki, poscigi, to wszystko tutaj znajdziesz. Na dodatek opisane tak, że czyta się to szybko.

Dwoje głównych bohaterów: Janos i Dracula zainteresowało mnie od razu. Janos jest młodym rycerzem, honorowym i pełnym ideałów. Polubiłam go od samego początku, a to, że opowieść jest pisana z jego perspektywy uważam za strzał w dziesiątkę. Dzięki temu autor mógł przedstawić Draculę w interesujący sposób.

Bo to właśnie Vlad Dracula jest tutaj najciekawszą postacią. Jest tajemniczy, okrutny i nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Rządzi Wołowszczyzną twardą ręką. Na jego temat krążą mrożące krew w żyłach opowieści - jedni twierdzą, że był uczniem samego diabła, inni twierdzą, że to wampir. Te opowieści, a potem to jak autor je dementuje, podobały mi się najbardziej. To pokazuje jak w tamtych czasach powstawały mroczne i straszliwe legendy. Bardzo mi się podobało to zestawienie Draculi z legend i Draculi prawdziwego - nieustraszonego wojownika, czlowieka z krwi i kości, który walczy ramię w ramię ze swoimi żołnierzami i prócz strachu, wzbudza w ludziach także i podziw.

Cała powieść jest napisana bardzo ładnym, lekko stylizowanym językiem. Czyta się to szybko, a opisy są bardzo plastyczne i obrazowe. Dużo jest też scen walk, na szczęście są one napisane tak, że nie mogłam się oderwać. Jest też sporo opisów okrucieństwa Vlada Draculi. Tak, powieść w niektórych momentach jest bardzo brutalna, jednak nic dziwnego - w końcu jest to książka o człowieku, którego już wtedy uważano za potwora w ludzkiej skórze. Na szczęście autor nie przesadza i nie epatuje brutalnością bez potrzeby. Wszystko jest tu wyważone i podane ze smakiem. Także stylizacja, którą posługują się bohaterowie w dialogach nie przeszkadzała mi w ogóle. Wręcz przeciwnie.

Jak już wspomniałam, orłem z historii nie jestem, więc nie jestem w stanie wskazać historycznych nieścisłości. Wiem, że Vlad Dracula istniał, wiem że miał brata Radu i że razem byli w tureckiej niewoli. I w sumie to mi wystarczy. Jednak dla bardziej zainteresowanych autor zamieścił na końcu książki mnóstwo ciekawych przypisów.

Powieść Dariusza Domagalskiego polecam wszystkim którzy lubią książki historyczno-przygodowe. Akcji jest tu dużo i z pewnością nie będziecie się nudzić. To, ciekawi bohaterowie i historia sprawi, że z pewnością przeczytacie te książkę z przyjemnością.