Adrianna Biełowiec - Ognisty pył

Diana Trietiakow nie ma łatwego życia. Nie może znaleźć porządnej pracy, więc musi się zadowalać fuchami za marny grosz.
Cierpi na fobie społeczną i depresję, jednak żaden terapeuta nie bierze jej na poważnie. Nie potrafi dogadać się z ludźmi - często pada ofiarą kpin i tzw.hejtu, na dodatek nie potrafi walczyć o swoje. Nie ma przyjaciół, nigdy nie miała faceta, ba! Nawet jej własna rodzina uważa za nieudacznika i traktuje jak piąte koło u wozu.
Wszystko wskazuje na to, że żałosna egzystencja Diany, nie ulegnie zmianie. Jednak pewnego dnia, dziewczyna przypadkiem uruchamia portal, który przenosi ją na inną planetę.

Tymczasem viero Rajivark, przedstawiciel rasy risanorków, podczas jednej z bitew na Vikoko, popełnił straszliwy błąd. Efektem jest śmierć sporej części oddziału, którym dowodził. Załamany i shańbiony Rajivark nie potrafi sobie wybaczyć błędu i udaje się na wygnanie.

Tak rozpoczyna się najnowsza powieść Adrianny Biełowiec. Przyznam, że byłam bardzo ciekawa, jak wypadła ta książka, no i... bardzo spodobał mi się tytuł :)

Autorka umiejętnie kreuje postacie - zwłaszcza Dianę. Opis jej nieudanego życia na Ziemi, poszukiwań pracy itd., jest tak sugestywny, że aż zaczęłam się zastanawiać czy autorka wzorowała na kimś tę postać. Rajivark, przedstawiciel rasy zdobywców, podbijających planety, także jest ukazany bardzo przekonująco. Kiedy te dwie postacie się spotykają, robi się ciekawie. Najbardziej mi się spodobały ich dyskusje i wymiany poglądów - Rajivark na wszystko patrzy zupełnie inaczej, niż Diana, co często wywołuje nieporozumienia, które trzeba wyjaśniać.

Niestety, autorka powiela własny schemat. Podobnie jak w "Death Bringer", mamy tu potężnego kosmitę i słabą ziemiankę (no dobra, Diana nie do końca jest ziemianką, ale nie będę spoilerować), których okoliczności zmuszają do współpracy. Potem ci dwoje zaprzyjaźniają się, a potem... zakochują. Czyli jak w standardowym romansie, tylko że akcja dzieje się w kosmosie. Cóż... miłość jest uniwersalna w skali kosmicznej :) Na szczęście "Ognisty pył" jest napisany o wiele lepiej niż "Death Bringer", a Diana nie jest tak irytująca jak Anna Sandstorm, więc wybaczę autorce ten schemat. To, co mi się bardzo podobało, to przemiana Diany. Widzimy jak z zahukanej, bojącej się wszystkiego dziewczyny, zmienia się w pewną siebie kobietę. Cała ta przemiana została pokazana bardzo przekonująco i realistycznie.

Oprócz tego, autorka mocno skupia się na uczuciach. Nie ma tutaj fizyczności, podnieceń, seksu, tutaj wszystko dzieje się w głowach bohaterów. Wszystko to jest opisane tak, że naprawdę fajnie się czyta.

Żeby nie było, że ta książka to tylko jakiś kosmiczny romans, powiem, że jest tu trochę akcji. Już na samym początku dostajemy opis bitwy, w której giną towarzysze Rajivarka. Potem także jest kilka scen walki, a w końcowych rozdziałach mamy wielką bitwę. Trochę się tu dzieje, ale nie jest to typowa powieść akcji.

"Ognisty pył" to książka, którą czyta się szybko i przyjemnie. Jest to idealna powieść, która umili wam podróż pociągiem, czy samolotem. Jeśli szukacie książek, które mają zapewnić czytelnikowi czystą rozrywkę, powieści tej autorki będą idealne. A jeśli lubicie kosmos, historie o galaktycznych podbojach i miłości między przedstawicielami różnych ras, ta książka z pewnością wam się spodoba.


Za egzemplarz recenzencki dziękuję Autorce.