Aina Cham

Ewa Zalewska ma dwadzieścia dziewięć lat i pracuje w dużej korporacji. Właściwie "pracuje" to za mało powiedziane - ona żyje firmą, często zostaje po godzinach i często zabiera pracę do domu. Ta kobieta haruje jak wół, dlatego szybko awansowała na stanowisko menadżera. Ewa ma męża Jacka, jednak oprócz kredytu hipotecznego, łączy ich niewiele. Oboje mają zupełnie inne zainteresowania, czas spedzaja osobno nawet w weekendy, a o czułości i bliskości już dawno zapomnieli. Żyją razem w mieszkaniu, które jest urządzone stylowo, minimalistycznie (według gustu Ewy) i które nie jest ani trochę przytulne (Ewa nie znosi bibelotów, zdjęć i tych innych rzeczy, które sprawiają, że mieszkania żyją i widać, że ktoś w nich mieszka). Pewnego dnia spokojne i uporządkowane życie Ewy staje na głowie. Jej koleżanka, z którą od lat nie miała kontaktu, miała wypadek i Ewa musi zająć się jej siedmioletnią córką Julią. Z dziewczynką w pakiecie jest pies Browar i chomik Hubert. Opieka nad całą ...

J.K. Rowling nie trzeba nikomu przedstawiać. Jej książki o Harrym Potterze, młodym czarodzieju, zawładnęły wyobraźnią czytelników na całym świecie. I choć od premiery minęło już trochę lat, Harry Potter wciąż nie traci na popularności. Jednak autorka ma na koncie także powieść dla dorosłych czytelników i właśnie o niej będzie dzisiejszy post. Barry Fairbrother, radny miasta Pagford niespodziewanie umiera. To wydarzenie sprawia, że miasto pogrąża się w chaosie. Na miejsce w radzie jest wielu chętnych i zdawać by się mogło, że nie cofną się przed niczym, by osiągnąć swój cel i upokorzyc konkurencje. Na domiar złego na stronie rady gminy ktoś loguje się jako "Duch_Barrego_Fairbrothera" i wyjawia tajemnice mieszkańców. W małym i sennym miasteczku atmosfera robi się coraz bardziej napięta. "Trafny wybór" to książka, gdzie jest więcej niż jeden główny bohater. Postaci jest kilka, a każda zapada w pamięć. Mamy tutaj Colina Walla, nauczyciela cierpiącego na nerwicę...

Miłośnikom fantastyki nie trzeba przedstawiać Andrzeja Sapkowskiego. Jego opowiadania i powieści o wiedźminie Geralcie z Rivii* na zawsze zapisały się w kanon polskiej fantastyki. Ja swoją przygodę z fantastyką zaczęłam od wiedźminskiej sagi. Pamiętam potem mnóstwo pisanych przeze mnie opowiadań i moich prób opisywania walk "tak jak Sapkowski" :) Bardzo dobrze, że żaden z tych tekstów się nie zachował :) Niestety, powieści Sapkowskiego nie mają szczęścia do adaptacji. Film był klapą  (choć nadal uważam, że Żebrowski świetnie wczuł się w rolę i zagrał dobrze). Teraz za adaptacje bierze się Netflix i czekam, co z tego wyjdzie. Wcześniej jednak były gry. W pierwszą część nie grałam, Wiedźmin 2 Zabójca Królów zapewnił mi długie godziny rozrywki. A trzecią część zatytułowaną Dziki Gon pierwszy raz przeszłam wczoraj. I to... ta gra była niesamowita. Była to też moja pierwsza w życiu gra, na której wzruszyłam się do łez... Matko, dopiero gdy to przeczytałam, widzę jak głupio t...

Wczoraj tuż przed snem poszłam zapalić fajeczkę i poprzeglądać fejsa. I trafiłam na post Ewy Chodakowskiej (tak, obserwuje ją na fb, choć z nią nie ćwiczę. Próbowałam, ale nie pokochałam jej treningów xD). Post poruszył bardzo ciekawy temat. No właśnie. Pytania typu: kiedy dziecko miałam na porządku dziennym jeszcze przed ślubem. I przyznam, że to są najbardziej wkurzające pytania jakie mogą się trafić. Jak odpowiadasz, że nie chcesz, to słyszysz "jak możesz""jesteś kobietą, MUSISZ mieć dzieci"(jakby posiadanie dzieci było jakimś obowiązkiem dla kobiety). Po ślubie te pytania były coraz bardziej natarczywe i chamskie. Miałam tym bardziej przesraną sytuacje, bo moi rodzice nie mieli wtedy żadnych wnuków. Starszy brat, który wziął ślub dziesięć lat wcześniej dzieci nie ma i raczej już mieć nie będzie. O powody takiej decyzji nie pytałam. Rodzina męża pytała non stop. Kiedy dziecko, kiedy dziecko. Jesteście po ślubie. Zegar tyka. Powinniście mieć dziecko. Każda ...

Ivona ma problem z Polly, swoją piętnastoletnią pasierbicą. Dziewczyna w ogóle nie chce z nią rozmawiać, głodzi się i okalecza. Ich wzajemne relacje są napięte jak struny. W dodatku Polly obwinia macochę za śmierć ojca. Niewesoło, prawda? Dlatego Ivona postanawia wynająć domek na odludnej północy Szwecji, gdzie nie ma zasięgu, Internetu i wyjechać tam z nastolatką. Ten krótki wyjazd ma sprawić, że Polly się otworzy i wszystkie sprawy zostaną wyjaśnione. Niestety, wyjazd szybko zmienia się w walkę o przetrwanie, kiedy na ich drodze staje psychopata. "Na końcu drogi" jest książką krótką. To tylko 254 strony, które można przeczytać w jeden dzień. Książka wciąga i czyta się bardzo szybko, co dla mnie jest plusem. W dodatku dla mnie ta książka jest bardzo "filmowa". Na pewno każdy z was oglądał kiedyś horrory gdzie jest odludzie i brutalny psychopata. Właśnie taki film dostajemy w formie książki :) Mamy tutaj zbuntowaną nastolatkę i kobietę, usiłującą poradzić sob...

Życie potrafi dać w kość. Potrafi być cholernie niesprawiedliwe i ciężkie. Ludzie robią różne rzeczy, żeby oderwać się od trudów życia. Czytanie książek jest pewną formą ucieczki od rzeczywistości - jeśli książka jest ciekawa, nie myślimy o tym, co jest dookoła, tylko całkiem wsiąkamy w świat wymyślony przez autora. A inni... inni, aby zapomnieć o otaczającym świecie, wymyślają baśnie. Tak jak Abel Tannatek, tytułowy Baśniarz. Jednak uczniowie liceum znają go jako "polskiego* handlarza pasmanterią" - czyli dilera. Tannatek handluje narkotykami, często nie pojawia się na lekcjach, a kiedy już się pojawia, to śpi. Jest tajemniczy, w szkole niewiele o nim wiadomo. Dopiero Anna, jedna z uczennic, dowiedziała, się, że Abel ma siostrę. I właśnie ta informacja spowodowała, że zaczęła się interesować tym chłopakiem. Szybko odkrywa, że siostra istnieje naprawdę i ma na imię Michi, że Abel się nią opiekuje i że ta dwójka nie ma nikogo poza sobą. Anna staje się też częścią baśni, o...

Chyba nie ma osoby, która nie słyszała o grach z serii Tomb Raider. Przygody pięknej pani archeolog zaskarbiły sobie sympatyków na całym świecie. Ja sama, jeszcze jako dzieciak, grałam w to. Potem na długi okres przestałam interesowac się grami i tak by zostało, gdyby nie szwagier i jego konsola. Po przejściu serii Uncharted , szukaliśmy czegoś w co będziemy mogli pograć i przy czym będziemy się dobrze bawić. Uncharted zapewnił nam sporo rozrywki, bo nawet kiedy jedna osoba rozgrywała swoją kolejkę, inni siedzieli i oglądali to tak jak ogląda się dobry film. Szukaliśmy czegoś w tym samym stylu. Nasz wybór padł na Rise of the Tomb Raider. I był to bardzo dobry wybór! Gra wciągnęła nas od pierwszej minuty! Historia Lary, próbującej odnaleźć Źródło Nieśmiertelności, okazała się bardzo ciekawa. Wątek główny wciągał, jednak było też sporo ciekawych misji pobocznych. W dodatku większość akcji dzieje się w syberyjskich górach. Wyraźnie czuć ten surowy, mrozny klimat. Lokacja ta je...