Richard C.Morais - Podróż na sto stóp

Uwielbiam jeść. Lubię zjeść dobry obiad, czy smakowity deser. Nie pogardzę też dobrym ciastem. Jednak niestety - nie jestem mistrzynią kuchni. Rzadko eksperymentuję ze smakami, bo bardzo często wychodzi z tego totalna katastrofa =) Wolę się trzymać sprawdzonych przepisów, a kiedy gotuję coś nowego, wszystko robię dokładnie tak jak napisano.

Jednak nie lubię gotować. Moje dania są proste i nie zabierają wiele czasu. Idealny obiad to taki, który robi się maksymalnie pół godziny. Dlatego podziwiam osoby, które uwielbiają stać przy garach, które mają smykałkę do gotowania i które proste danie potrafią zamienić w coś magicznego. Moja Mama ma takie zdolności.

Takie same zdolności ma także główny bohater "Podróży na sto stóp" autorstwa Richarda C. Morais. Hassan Haji mieszka z rodziną w Bombaju, gdzie jego ojciec prowadzi restauracje. Po śmierci matki, rodzina opuszcza Indie, by wreszcie osiąść we Francji, w małym miasteczku Lumiere. Tam otwierają kolejny lokal, co nie podoba się tamtejszej restauratorce Madame Mallory. Postanawia ona za wszelką cenę zniszczyć konkurencje...

"Podróż na sto stóp" to książka bardzo smakowita. Serio! Tutaj aż roi się od opisów wyrafinowanych dań. Autor w tej kwestii postarał się tak dobrze, że aż ślinka cieknie. Jeśli myślisz, że możesz to czytać od razu po robocie, przed zjedzeniem obiadu, to jesteś w błędzie. Ja próbowałam, jednak autor poświęca jedzeniu tyle miejsca, że praktycznie od razu robiłam się głodna. W dodatku ta powieść to świetna podróż kulinarna i nie tylko. Morais świetnie przedstawił gwarne i kolorowe Indie - czytając miałam wrażenie, że tam jestem, że mogę spróbować tamtejszych smaków i zapachów. Nie wiem ile w zasługi tłumacza, ale książka jest świetnie napisana: takim spokojnym, pięknym językiem. Zresztą historia opisana w tej książce jest spokojna. Towarzyszymy Hassanowi od dzieciństwa, obserwujemy jak dorasta, jak poszukuje samego siebie i jak się zmienia. Przez cały ten czas gotowanie i jedzenie towarzyszą mu stale.

Niestety: jedzenie to najlepszy punkt tej książki. Cała reszta - już nie. Rozdziały z Bombaju, Londynu i Lumiere były bardzo ciekawe. Sam pomysł wojny między restauratorami był ciekawy. Zarówno Madame Mallory, jak i Papa Haji to świetnie wykreowane postacie. Niestety, autor szybko zarzucił ten pomysł i czytelnik przenosi się wraz z Hassanem do Paryża. A tam było już nieco nudno. Hassanowi niemal wszystko idzie jak z płatka. Kiedy tylko pojawia się jakiś problem, szybko pojawia się ktoś, kto pomaga go rozwiązać. To spowodowało, że część paryska mnie nudziła i dłużyła się. Zabrakło mi tu fabuły, zabrakło ciekawej historii i nawet interesujące opisy jedzenia nie rekompensowały tych braków. Przez cały czas zastanawiałam się, czy Hassan będzie miał jakiegoś wroga, który będzie chciał zniszczyć jego restauracje i reputacje. Były wzmianki o pewnym restauratorze, tworcy kuchni molekularnej  (widzieliście o istnieniu takiej? Ja nie) i przez chwilę myślałam, że to on będzie postacią, która nada tej książce kolorów. Cóż... nie wyszło.

Podsumowując - jeśli lubicie gotować, interesujecie się kulinariami, kochacie jedzenie - to jest książka dla was. Jeśli nie przeszkadza wam brak rozbudowanej historii, nie zawiedziecie się. Tylko pamiętajcie, by czytać tę książkę z pełnym żołądkiem. No chyba, że jesteście na diecie - wtedy książki nie polecam :)