Brandon Sanderson to autor, którego lubię i cenię. Jego "Elantris", trylogia "Z Mgły Zrodzony" i króciutka książeczka "Dusza Cesarza" były zachwycające. Na tym tle "Legion" to jest najgorsza książka tego autora.
Ale zacznijmy od początku.
Stephen Leeds zwany też Legionem to bardzo mądry człowiek - potrafi nabyć dowolną umiejętność w ciągu kilku godzin. Jednak za każdym razem, kiedy nabywa nowe umiejętności, jego umysł tworzy wyimaginowaną osobowość, zwaną aspektem. Aspekt ma imię, swoją historię, wiedzę i... widzi i słyszy go tylko Leeds. Mężczyzna ma 47 aspektów. W dodatku Leeds pomaga ludziom w potrzebie - on i jego aspekty chętnie podejmują się różnych zadań.
Pomysł sam w sobie jest świetny. Facet, który nie tylko słyszy głosy, ale też widzi ludzi, ktorych nie ma i rozmawia z nimi, w ogóle się z tym nie kryjąc. Przypadłość Leedsa jest sensacją w środowisku psychiatrycznym. Żaden lekarz nie wie, jaka choroba powoduje, że Leeds ma tyle osobowości. Jednak, kiedy czytałam tę książkę, miałam wrażenie, że czytam szkic jakieś większej całości. Brakowało mi informacji o tym, skąd wzięły się aspekty, kiedy pojawiły się pierwsze. Co jakiś czas pojawiały się wzmianki o tajemniczej Sandrze, która nauczyła Stephena kontroli nad nimi, a potem zniknęła. Myślałam, że książka w końcu skupi się na próbie odnalezienia jej - tak się jednak nie stało. To co mnie zaciekawiło to śmierć aspektów - jeśli jeden z nich umiera, to zabiera ze sobą przypisane mu umiejętności i wiedzę. To byłby bardzo ciekawy temat, jednak Sanderson tylko o tym kilka razy wspomniał... i koniec.
Jeśli chodzi o wątek główny, to mamy tu dwie opowieści - pierwsza traktuje o szukaniu aparatu, który robi zdjęcia przeszłości. Druga o poszukiwaniu... ciała, Choć te historie same w sobie, zostały napisane bardzo ciekawie, mają mnostwo akcji, mnie nie zainteresowały. O wiele ciekawiej byłoby, gdyby historia Leedsa i aspektów została rozbudowana i skupiła się na poszukiwaniach Sandry.
To nie jest tak, że ta książka jest zła. Postacie są świetnie przedstawione - bardzo podobały mi się rozmowy Leedsa z aspektami. Każdy z nich ma własną osobowość, charakter i historię. Niektóre z nich - jak prawdziwi ludzie - bywają irytujące. Podobało mi się, jak Leeds prowadził z nimi rozmowy, w obecności innych - realnych - ludzi i reakcje tych ludzi na tę sytuację. W dodatku całość jest fajnie napisana, a autor skutecznie podsyca ciekawość czytelnika. Tylko, że... ta ciekawość nie została zaspokojona. A ja pamiętam z innych książek, z jakim rozmachem Sanderson potrafi kreować historie, świat, jak potrafi świetnie łączyć pozornie nieistotne wątki. Tutaj tego nie ma. Jest potencjał na coś więcej i jeśli pojawi się kontynuacja - biorę bez wahania.
Ale zacznijmy od początku.
Stephen Leeds zwany też Legionem to bardzo mądry człowiek - potrafi nabyć dowolną umiejętność w ciągu kilku godzin. Jednak za każdym razem, kiedy nabywa nowe umiejętności, jego umysł tworzy wyimaginowaną osobowość, zwaną aspektem. Aspekt ma imię, swoją historię, wiedzę i... widzi i słyszy go tylko Leeds. Mężczyzna ma 47 aspektów. W dodatku Leeds pomaga ludziom w potrzebie - on i jego aspekty chętnie podejmują się różnych zadań.
Pomysł sam w sobie jest świetny. Facet, który nie tylko słyszy głosy, ale też widzi ludzi, ktorych nie ma i rozmawia z nimi, w ogóle się z tym nie kryjąc. Przypadłość Leedsa jest sensacją w środowisku psychiatrycznym. Żaden lekarz nie wie, jaka choroba powoduje, że Leeds ma tyle osobowości. Jednak, kiedy czytałam tę książkę, miałam wrażenie, że czytam szkic jakieś większej całości. Brakowało mi informacji o tym, skąd wzięły się aspekty, kiedy pojawiły się pierwsze. Co jakiś czas pojawiały się wzmianki o tajemniczej Sandrze, która nauczyła Stephena kontroli nad nimi, a potem zniknęła. Myślałam, że książka w końcu skupi się na próbie odnalezienia jej - tak się jednak nie stało. To co mnie zaciekawiło to śmierć aspektów - jeśli jeden z nich umiera, to zabiera ze sobą przypisane mu umiejętności i wiedzę. To byłby bardzo ciekawy temat, jednak Sanderson tylko o tym kilka razy wspomniał... i koniec.
Jeśli chodzi o wątek główny, to mamy tu dwie opowieści - pierwsza traktuje o szukaniu aparatu, który robi zdjęcia przeszłości. Druga o poszukiwaniu... ciała, Choć te historie same w sobie, zostały napisane bardzo ciekawie, mają mnostwo akcji, mnie nie zainteresowały. O wiele ciekawiej byłoby, gdyby historia Leedsa i aspektów została rozbudowana i skupiła się na poszukiwaniach Sandry.
To nie jest tak, że ta książka jest zła. Postacie są świetnie przedstawione - bardzo podobały mi się rozmowy Leedsa z aspektami. Każdy z nich ma własną osobowość, charakter i historię. Niektóre z nich - jak prawdziwi ludzie - bywają irytujące. Podobało mi się, jak Leeds prowadził z nimi rozmowy, w obecności innych - realnych - ludzi i reakcje tych ludzi na tę sytuację. W dodatku całość jest fajnie napisana, a autor skutecznie podsyca ciekawość czytelnika. Tylko, że... ta ciekawość nie została zaspokojona. A ja pamiętam z innych książek, z jakim rozmachem Sanderson potrafi kreować historie, świat, jak potrafi świetnie łączyć pozornie nieistotne wątki. Tutaj tego nie ma. Jest potencjał na coś więcej i jeśli pojawi się kontynuacja - biorę bez wahania.
O książkach autora czytam bez przerwy sprzeczne opinie i sama nie wiem, czy warto, czy jednak sobie odpuścić :/
OdpowiedzUsuńJak odpuscisz sobie te ksiazke, to nic nie stracisz :) za to Elantris i trylogie Z Mgły Zrodzony, polecam całym sercem :)
UsuńSanderson zawsze mnie zachwyca i choć Legion w pełni nie pokazuje kunsztu autora, tak książka dalej mi się podobała. Niemniej liczę, że jeszcze trochę napisze opowiadań/nowelek/książek z tego uniwersum, ponieważ wierzę, że za tym kryje się coś więcej :D
OdpowiedzUsuńJa tez na to liczę! Zamkniecie tak dobrego pomyslu w tych dwoch mikropowiesciach, byloby marnotrawstwem.
UsuńWydaje mi się że jest zbyt zagmatwana, takie klimaty niestety mnie nie przekonują
OdpowiedzUsuńTego tytułu jeszcze nie miałam przyjemności poznać, ale na mojej półce na lekturze czeka najnowsza książka pisarza. :)
OdpowiedzUsuńTak jak twórczość Sandersona uwielbiam, tak Legion mnie nie przekonał. Czułam, że czegoś tu brakuje. Oby sam pomysł rozwinął na pełnometrażową powieść lub choć kilka mniejszych nowelek.
OdpowiedzUsuńNie znam twórczości autora, ale nie ciągnie mnie by poznać. Może w przyszłości :-)
OdpowiedzUsuń