Stephen King - Miasteczko Salem

Na temat "Miasteczka Salem" słyszałam wiele dobrego, przez co bardzo miałam ochotę na przeczytanie tej książki. Dawno, dawno temu, udało mi się ją dorwać w formie ebooka, jednak... nie przeczytałam. Kiedy teraz się nad tym zastanawiałam, to nie mam pojęcia dlaczego. Cóż, może to nie był ten czas, bo kiedy dostałam "Miasteczko Salem" w formie papierowej, przeczytanie jej zajęło mi kilka dni. I nie żałuję.

Do Salem, małego miasteczka przyjeżdża Ben Mears, będący zawodowym pisarzem. Chce napisać książkę o historii miasta i zarazem uporać się z demonami przeszłości.

W tym samym czasie, ktoś kupuje Dom Marstenów - posiadłość, w której dawno temu Hubert Marsten zamordował swoją żonę, a sam popełnił samobójstwo. W domu zamieszkują Barlow i Straker, którzy chcą otworzyć w Salem własny interes. Jednak mieszkańcy miasteczka widują tylko Strakera.

Wkrótce zaczynają umierać ludzie - nagle i w dziwnych okolicznościach. W dodatku ci ludzie, po śmierci wyglądają bardziej zdrowo i rześko, niż za życia. Później okazuje się, że ci wszyscy umarli stali się wampirami. I że po każdej nocy wampirów jest coraz wiecej.

"Miasteczko Salem" to książka, która mnie wciągnęła - ale dopiero później. Pierwsza część przesycona jest dłużyznami i opisami miasteczka. Tak, wiem, że to miało być dla klimatu, jednak mnogość postaci sprawiła, że te zlały mi się w jedno, a ja się nieco nudziłam. W dodatku King sporo miejsca poświęca postaciom, które pojawiają się tylko na chwilę. W tej części najciekawsze były dla mnie rozdziały Bena i Susan. Nie zniechęciłam się jednak i czytałam dalej. I dobrze, bo dalej powieść się rozkręciła. Atmosfera miasteczka nadal pozostała senna, jednak dało się wyczuć zmianę. Tutaj King przedstawił to świetnie, wręcz po mistrzowsku. Świetnie też dało się wczuć w postacie, które wiedzą co się dzieje i które - chcąc nie chcąc - zostały łowcami wampirów. Ben, Susan, Matt, Mark, Jimmy i ojciec Callahan - ci wszyscy ludzie jeszcze niedawno prowadzili normalne życie, a teraz walczą z potworami. Każda z tych postaci jest niesamowicie przekonująca, a ich motywacja i strach opisane niezwykle wiarygodnie.

Muszę też wspomnieć o wampirach. W ostatnich czasach w filmach i książkach, stykałam się z wampirami, które nie były straszne. Nie miały tego pazura, nie były groźne. Wystarczy wspomnieć świecące wampiry ze "Zmierzchu". Gdzie ten pazur, gdzie groza?
Wampiry z Salem nie świecą, nie są przyjazne i lubują się w ludzkiej krwi. To potężne, przerażające istoty. Groźne, niebezpieczne i przebiegłe. Taki właśnie jest Barlow. To bardzo stary wampir - jak sam twierdzi, był już stary, kiedy chrześcijanie dopiero zaczynali swoją działalność. Nie wiadomo jak nazywa się naprawdę, ani skąd pochodzi. Barlow ma potężną moc, a z wyglądu przypomina Draculę. Jest groźnym przeciwnikiem, a ruchy wroga przewiduje z wyprzedzeniem. Jednak jak każdy wampir, nie może wystawiać się na słońce, więc nie wszystko może załatwić samodzielnie. Takie sprawy załatwia wtedy Straker.

W tej książce na wampiry działają klasyczne sposoby - kołek, czosnek i krucyfiks. Przyznam się, że trochę bałam się, że King popłynie w opisach zabijania wampirów kołkiem i że w tym momencie książka stanie się śmieszna. Tak się jednak nie stało. Autor opisuje nie tylko polowanie na wampiry, ale także przygotowania Bena i pozostałych łowców. Ci do wszystkiego podchodzili rzeczowo, a na błędach uczą się bardzo szybko - tutaj błąd oznacza śmierć.

Książkę czytałam z przyjemnością. Dobrze czasem sięgnąć po opowieść o klasycznie groźnych wampirach. W powieści było kilka momentów, które zapadły w pamięć. Po scenie pogrzebu Danny'ego Glicka musiałam odłożyć książkę, bo miałam dość. Nie będę pisać dlaczego, sprawdźcie sami, jednak mnie ta scena bardzo poruszyła.

Niestety, "Miasteczko Salem" nie jest wolne od wad. Pierwsze dwieście stron jest przesycone dłużyznami. Potem już jest lepiej, jednak w niektórych rozdziałach King nadal poświęca za dużo miejsca postaciom, których jedyną ważną rolą jest to, że zostaną wampirami. W dodatku wątek ojca Callahana został tak zakończony, że odczułam pewien niedosyt.

Książka nie jest zła, jednak według mnie, Stephen King ma na swoim koncie o wiele lepsze historie. Mimo to, fajnie poczytać sobie opowieść o wampirach i łowcach, w tym klasycznym wydaniu. Nie jest to powieść wybitna - dla mnie to dobre czytadło do wanny, albo do długiej podróży.  Nie żałuję jednak żadnej chwili spędzonej z tą książką. Jeśli lubisz wampiry i nie straszne ci dłużyzny, polecam.